- Kacwin | Turystyczna wioska w górach na Spiszu
księdzem. Zaczęły się przygotowania
do bierzmo-wania.
nowy, ciekawy okres. Interesujące
wszystkich homilie ksiądz Jan głosił
ciepłym, pewnym głosem, nawiązu-
jąc do wszelkich sfer życia Kościoła,
rodziny, świąt, obyczajów. Zamiesz-
kał w domu przy ulicy Żwirowej.
Zmierzał stamtąd najpierw pieszo,
potem „maluchem” na swoje zajęcia
z uczniami do „salki”, która równo-
cześnie pełniła rolę kancelarii. Mie-
ściła się po lewej stronie od wejścia
do kaplicy Sióstr Najświętszej Duszy
Chrystusa Pana.
1 lub 0 punktów. Sprawdziany do-
tyczyły przerobionego materiału,
bardzo różnorodnego. Uczyliśmy się
o wielu sprawach: o pracy, wychowa-
niu, o doktorach Kościoła, np. o Win-
centym a Paulo, Anieli Salawie, o sto-
sunku do starszych, do rodziców,
o sakramentach św. itp. Uczyliśmy
się śpiewać między innymi takie pie-
śni jak „Czarna Madonna”, „Barka”
i innych. Ksiądz Jan organizował też
jąc do tego osoby świeckie. Często za-
praszał rodziców na spotkania, z każ-
dym z nich rozmawiał indywidualnie,
jeżeli była taka potrzeba. Dziennik
lekcyjny, do którego można było cza-
sem zajrzeć, prowadzony był perfek-
cyjnie i z wielką pedanterią.
łym ksiądz Jan często wyjeżdżał do
innych parafii głosząc kazania w celu
zgromadzenia funduszy na budo-
wę naszej świątyni. Założył „Kręgi
Rodzin”, z którymi obcował, biorąc
udział w ich problemach i radościach.
Podobno grywali w piłkę nożną, któ-
rej był kibicem. Klasy maturalne pro-
wadził przed ołtarz Matki Boskiej
Kalwaryjskiej oraz na Dróżki. U koń-
ca swojej posługi w Rabie Wyżnej zor-
ganizował wyjazd z młodzieżą na ro-
werach do Rzymu.
się kancelarią parafialną. Po wybu-
dowaniu i wstępnym wykończeniu
plebanii przeprowadził się do miesz-
kania służbowego. Zawsze darzył nas
uśmiechem, nie szczędził czasu na
rozmowy przed i po lekcjach. Pięć lat
katechizacji z wymagającym i sympa-
tycznym Nauczycielem na pewno na
wielu wywarło wpływ i ukształtowa-
ło na przyszłe dobre życie.
PAWEŁ II – PAPIEŻ z wezwaniem: OTWÓRZCIE DRZWI
CHRYSTUSOWI.
świecenia dzwonów (18.VI.2000), widzę z kropidłem w ręku
uśmiechniętego ks. Jana. Obok niego ks. proboszcz Włady-
sław Podhalański i nasz niezmordowany budowniczy z dru-
giej strony Czarnej Góry, ks. Hubert Kasztelan. Lśni ciupaga
kapelmistrza Antka Malca, naszego organisty (o przydom-
ku Hamarycón, od Hamrycana), a także odsłonięcie Tablicy
Pamiątkowej poświęconej na krakowski Błoniach rok wcze-
śniej. Potem przewodnictwo wzruszającej Mszy Świętej. Na
jej zakończenie podziękowanie od dzieci i starszych, a obok
szczęśliwy ks. wikariusz Józef Marek. Kto by się wtedy
cze w następnym 2001 roku był pośród Księży dekanatu
Białka Tatrzańska witających ks. biskupa Kazimierza Nycza,
obecnie kardynała i metropolitę warszawskiego (od 2007
roku). Kazimierz Nycz był wówczas biskupem pomocni-
czym archidiecezji krakowskiej mianowanym w 1988 przez
papieża Jana Pawła II. Do Czarnej Góry przybył 22. wrze-
śnia 2001 roku celem poświecenia rozbudowanej świątyni
PW Trójcy Świętej. Z przywitania widać było, że dobrze się
znali i rozumieli. Pewnie ks. Jan cieszy się teraz z powodze-
nia swoich rodaków oczekując na Zmartwychwstanie i po-
wtórne Przyjście Chrystusa. Obyśmy i my cieszyli się razem
z nim ze wszystkiego co było dobre, na chwałę Boga w Trój-
cy Jedynego.
Pobierz cały numer w formie PDF.