19
„Na Spiszu” nr 1 (51) 2004 r.
Państwowa Podhalańska Wyższa Szkoła Zawodowa
w Nowym Targu zawarła porozumienie z Akademią Wy-
chowania Fizycznego w Krakowie. Podpisana 10 grudnia
2003r. umowa zapewnia PPWSZ ze strony AWF pomoc w
przygotowaniu programów studiów, poziom merytoryczny,
pomoc kadrową i w miarę możliwości udostępnienie bazy
AWF. Umowę podpisali: w imieniu PPWSZ rektor Stanisław
Hodorowicz, w imieniu AWF rektor Marian Bukowiec.
jk
Tam właśnie obradowała rada Pienińskiego Parku
Narodowego przy obecności przedstawicieli lokalnych
samorządów Czorsztyna i Łapsz Niżnych zapoznając się
z pracami remontowo-konserwatorskimi prowadzonymi
pod opieką PPN. Po pożarze od pioruna w 1790r. zamek
czorsztyński przestał ostatecznie funkcjonować jako
rezydencja i przez ostatnie dwa wieki popadał coraz bar-
dziej w ruinę. Gruntowne badania archeologiczne i prace
konserwatorskie stały się możliwe dopiero podczas budo-
wy zbiornika wodnego na Dunajcu, właśnie w okolicy
Czorsztyna. Do chwili oddania do użytku zapory tj. do
1997r. ciężar finansowy wszelkich prac spoczywał na
barkach Zespołu Zbiorników Wodnych. Po czym opiekę
na ruinami czorsztyńskiego zamku przejął PPN, z uwagi
na fakt położenia zamku na terenie Parku. Od kilku lat
PPN udostępnia turystom większość ruin, poza Basztą
Baranowskiego, gdzie nadal prowadzone są prace konser-
watorskie. Wg informacji PPN w 2005r. Baszta zostanie
udostępniona turystom. Ogólny koszt prac konserwator-
sko-remontowych tego przedsięwzięcia ma wynieść 530
tys. złotych.
Umowa między uczelniami
W ruinach
czorsztyńskiego zamku
zrealizowaæ pragnienie. Otrzyma³ zgodê na wyjazd do
Indonezji, stypendium ufundowa³ mu rz¹d tego kraju.
Na archipelagu wysp przeprowadzi³ szereg badañ m.in.
w temacie pierwotnych religii, teatru indonezyjskiego
i struktury plemiennej wśród ludu Kubu.
W latach 70 tych minionego wieku prowadzi³
badania w prowincji Mustang w Nepalu. Stypendium
ufundowali Szwajcarzy w zamian za zgromadzenie etno-
graficznych zbiorów dla ich muzeum.
W 1987r. zmar³a mu ¿ona, 4 lata później przeszed³
na emeryturê. Nie zrezygnowa³ jednak z zainteresowañ
i pracy etnografa. W 2000r. prowadzi³ gościnnie wyk³ady
na polskim uniwersytecie w Wilnie, jako etnograf podj¹³
pracê na Uniwersytecie Marii Curie-Sk³odowskiej w Lubli-
nie, obecnie prowadzi zajêcia na Uniwersytecie Śl¹skim
w Cieszynie.
Zainteresowania Kamockiego Spiszem zaczê³y siê
skromnie, od wycieczki w latach 60 -tych do Zdziaru w by³ej
Czechos³owacji . Owocem wycieczki krajoznawczej by³y
artyku³y w czasopismach: „Ziemia” i „Turysta” na temat pol-
skości mieszkañców Zdziaru, odczuwanej przez przyby³ego
z Polski turysty. Jakimś trafem artyku³y te dane by³o przeczytaæ
Janowi Pluciñskiemu z Jurgowa, nauczycielowi i przewodni-
kowi, które ca³e swoje ¿ycie poświêci³ na rzecz uświadamia-
nia i rozwoju ludu spiskiego. Obydwaj; i Pluciñski i Kamocki
nale¿eli do PTL-u, wiêc przy najbli¿szej okazji Jan Pluciñski
znalaz³ sposób, aby podczas zjazdu stowarzyszenia poznaæ
osobiście dra. Pe³ni¹c funkcjê prezesa komisji krajoznawczej
PTTK w Krakowie Kamocki nawi¹za³ ścis³¹ wspó³pracê z Plu-
ciñskim. Na posiedzeniach krakowskiego PTTK promowali
Spisz, w czym wspiera³a ich wówczas sekretarz komisji Pani
Budziñska. Efektem wspólnych starañ by³o przygotowanie
i przeprowadzenie „Akcji Spisz”. Zorganizowano przyjazd
i pobyt w Krakowie dla wycieczki szkolnej ze Spisza. Z
ka¿dej spiskiej szko³y zosta³y wytypowane dwuosobowe
delegacje uczniów, które przez kilka dni mog³y zwiedzaæ
Kraków. W rewan¿u, na Spisz zosta³a zaproszona Komisja
PTTK z Krakowa. Zapocz¹tkowa³o to wspó³pracê w zakresie
wspomnianej „Akcji Spisz”, maj¹cej na celu szkolenie prze-
wodników górskich w tematyce Spisza, wyk³ady b¹dź sesje
popularno-naukowe dla spiskich nauczycieli. Niestety po
zmianie województw w 1974r., ( terytorialnie Spisz przypad³
wówczas nowos¹deckiemu oddzia³owi PTTK) i po śmierci
¿ony Kamocki zaniecha³ pracy w ramach „Akcji Spisz”. Zain-
teresowanie Spiszem pozosta³o. Świadczy o tym chocia¿by
przynale¿nośæ do Zwi¹zku Polskiego Spisza, czy te¿ wspar-
cie starañ znanej etnomuzykolog Aleksandry Boguckiej
w zakresie wydania przez Pañstwowe Wydawnictwo Muzycz-
ne ksi¹¿ki „Wesele spiskie”.
Janusz Kamocki jest nadal aktywny spo³ecznie:
jest cz³onkiem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego
(od 1948r.), harcerstwa, PTTK, Towarzystwa Ziemiañskiego
(od 1980r.), Sandomierskiego Towarzystwa Naukowego,
Światowego Zgrupowania ¯o³nierzy Armii Krajowej, Sto-
warzyszenia By³ych Wiêźniów Politycznych, Towarzystwa
Przyjació³ Orawy, Zwi¹zku Podhalan i wspomnianego
wcześniej Zwi¹zku Polskiego Spisza.
Julian Kowalczyk
Fot. A. Klocek
